Noem mij een naïeve idealist, een dromer, het maakt niet uit. Ik geloof dat gelijkwaardigheid voor een betere wereld zorgt. Als je even om je heen kijkt, dan zie je dat waar één individu of groep een andere wil overheersen, er veel leed ontstaat.
Wie een ander wil overheersen, wordt vaak door angst gedreven. Angst voor het onbekende, angst voor wat niet vertrouwd is, voor wat anders is, angst om iets te verliezen, angst om minder te krijgen, angst om de controle te verliezen, angst om gekwetst te worden.
Een houding vanuit gelijkwaardigheid zorgt ervoor dat je niet in de strijd gaat. Het gaat niet om je gelijk te halen, zelfs al heb je meer kennis. Het gaat er niet om wie de sterkste, de slimste, de meest getalenteerde of de meest dominante is. Gelijkwaardigheid vraagt om je kwetsbaar op te stellen. Kwetsbaarheid is geen teken van zwakte, integendeel. Je kwetsbaar durven opstellen is soms moeilijk en een proces van vallen en opstaan. Het is immers gemakkelijker om je achter een schild te verschuilen, daar kan je niet geraakt worden.
Gelijkwaardigheid impliceert onbevooroordeeld luisteren, empathie, mild zijn t.o.v. andere meningen of gedrag dat niet strookt met je eigen waarden. In onze relatie met honden impliceert het bovendien dat honden niet gedwongen worden bepaald gedrag uit te voeren, dat ze niet gemanipuleerd worden, dat er geen fysieke of mentale straffen gegeven worden, dat ze keuzes mogen maken en dat wij er ons steeds bewust van zijn dat wij een verantwoordelijkheid dragen.
Wanneer je houding tegenover andere voelende wezens een houding van gelijkwaardigheid is, gebeurt er iets moois. Het is dan mogelijk om met verwondering te kijken en te luisteren naar wat voor jou onbekend is.
Door deze open houding ben je in staat om te leren van anderen.
Bovendien kan je mild zijn wanneer je geconfronteerd wordt met mensen of andere dieren die gedrag vertonen dat indruist tegen alles waar je voor staat.
In de ondersteuning die ik bied, is gelijkwaardigheid vanzelfsprekend: met een open houding luisteren, oprecht betrokken zijn en niet oordelen.
Door niet te oordelen, kan ik verder kijken dan het bovenste laagje, dan dat wat zo duidelijk zichtbaar is.
Waarom doet een persoon of een hond wat hij doet? Welke ervaringen hebben hiertoe geleid? En welk gevoel ligt eronder? Is het woede? Onbegrip? Onmacht? Frustratie? Verdriet? Angst? Ontgoocheling?
Wanneer een situatie mij raakt, raakt het me dan omdat een individu lijdt? Ja, uiteraard doet dat iets me me. Of raakt het me omdat me een spiegel voorgehouden wordt? Ja, ook dat gebeurt. Herkenbaarheid: de keren dat ik zelf struikelde of die keer toen een schild veiliger was dan de echte emotie te tonen.
En ook dat maakt het zoveel eenvoudiger om niet te oordelen en mild te blijven.
Wil jij meer weten over gelijkwaardigheid in relatie met je hond? Neem gerust contact op!
Reactie plaatsen
Reacties